1. Aanpak

​

De Wij[k]conferentie nodigt alle professionelen uit die in de wijk (2000-4000 inwoners) actief zijn in zorg, welzijn en gezondheid. We willen te weten komen wie bereid is om zich te responsabiliseren op het Warme Wijk gedachtengoed, met name de bereidheid om ondersteuning te bieden aan éénieder die dat nodig heeft en dat wenst. Want, ‘iedereen hoort er bij’.   

Een sector ‘zorg, welzijn en gezondheid’ die slechts een deel van de ondersteuningsbehoevenden bereikt, kan niet beweren dat er goed werk geleverd wordt. Andere aanpakken zijn nodig.

Wij zijn overtuigd dat het maken van een wijkscan en het houden van Wij[k]conferenties nu dient te gebeuren, gelet op de veranderingen (vergrijzing, snelle wijziging in samenstelling bevolking in heel wat wijken, om zich heen grijpende vereenzaming en isolement, te weinig middelen voor steeds meer ondersteuningsbehoevenden en meer algemeen het zich zetten van de duale samenleving) waarin de samenleving op dit ogenblik zit en de onomkeerbaarheid van een aantal van die evoluties.

Toetreden tot de Wij[k]conferentie veronderstelt mee willen denken en werken aan geïntegreerde samenwerking, bottom-up dynamieken voor verandering in zorg, welzijn en gezondheid en een financiering op wijkniveau.

Met de wijkscan brengen we ook in kaart in welke mate er nood is aan het bijsturen van het prestatiegericht werken (in de richting van meer preventie) om iedereen die dat wenst ondersteuning te kunnen geven. Tot slot brengt de wijkscan in kaart met welke mensen en middelen we het in een wijk zullen moeten doen om de omslag te maken, elke wijk is anders!

 

2. Wat wil die Wij[k]conferentie nu realiseren?

 

2.1. Wijkgemeenschap vormen (Het moet ‘plezant’ zijn).

Voor zij die geen ondersteuning wensen (zorginert, in isolement of andere levenskeuze) worden er vanuit het warme wijk project permanent (binnen de wijk) inspanningen geleverd om ze te betrekken bij de gemeenschap. Dit zijn inspanningen die blijvend geleverd worden, niet met de

insteek om ondersteuningsinerten nog ‘tot inzicht’ te brengen, maar het zijn inspanningen die toekomstgericht geleverd worden, om maximaal te vermijden dat we nieuwe generaties krijgen die op hun beurt ondersteuningsinert worden (risico beperken). De opdracht is hier voor éénieder een permanent en zeer bereikbaar en activeerbaar (in de wijk) aanbod  te maken (eigenlijk zonder drempels), met de ondersteuningsbehoevende in de ‘driving seat’.  Nog meer dan over alle andere uitdagingen, zal de wijkconferentie in samenwerking met de wijk een aanpak moeten uitwerken om wijkgemeenschap te vormen. Socio-culturele methodieken zijn hier de drijvers. Het is duidelijk dat onze politieke overheden dit geen prioriteit vinden.  Begrijpelijk maar onaanvaardbaar, het gaat hier immers om een inspanning die we, willen we succesvol zijn, aanhoudend minstens twee generaties lang onafgebroken zullen moeten aanhouden.

 

2.2. Wijkactieplan zorg, welzijn en gezondheid.

De resultaten van de wijkconferentie worden vertaald in een wijkactieplan zorg, welzijn en gezondheid. Dit actieplan kan op korte termijn aanleiding geven tot de oprichting van een feitelijke vereniging om de geïntegreerde werking in de wijk een basis te geven en hiermee de werking te kunnen uitdragen naar subsidiërende overheden en de nodige bijsturingen van de subsidiëring van zorg, welzijn en gezondheid te kunnen bepleiten.

Concreet resultaat van de wijkconferentie is dat we exact weten hoeveel medewerkers uit  zorg, welzijn en gezondheid zich willen laten responsabiliseren op geïntegreerd werken voor alle ondersteuningsbehoevenden in de wijk.

Systemisch gaat van deze vaststellingen een groot ‘veranderingsvermogen’ uit.

In het wijkactieplan maken partners in de Wij[k]conferentie een gemeenschappelijk aanbod rond gemeenschapsvorming voor de wijk (vaak, maar niet noodzakelijk alleen vanuit het wijkcentrum of andere wijkfaciliteit), maken ze afspraken rond het uitwisselen van creatieve ideëen, het uitwisselen van beschikbare tijd en middelen en het ondersteunen van mekaars cliënten (bvb. een nachtpermanentie met te weinig werkdruk, een wijkcentrum met lege tijdslots, een wijkteam van zorgmedewerkers met ruimte voor kleine interventies….).

Je hebt nooit een reden om niet mee te doen in de wijkconferenties. De essentie van Warme Wijk is het installeren van systemen van informele zorg, welzijn en gezondheid en vermaatschappelijking van de drie sectoren.

Ook als je vastzit in de greep van prestatie gesubsidieerd werken, kan je meestappen in de realisatie ven de groei en bloei van informele systemen en systemen van vermaatschappelijking. Het vraagt enkel de wil om het te doen en het geloof dat het nodig is om het anders te doen.   

 

2.3. Wat verwachten we van de overheden?

Van onze overheden verwachten we dat ze investeren in dynamische zorg, welzijn en gezondheid voor iedereen, waar beleid bottom up in plaats van top-down uitgetekend wordt en er ruimte is voor een echt kansenbeleid voor medewerkers en cliënten in zorg, welzijn en gezondheid. We verwachten dat overheden maximaal inzetten op de-institutionaliseren en intersectoraal werken in zorg, welzijn en gezondheid, dit kan door geïntegreerde samenwerkingsverbanden meer te subsidiëren dan individuele organisaties. Bovenal hebben we een overheid nodig die een omslag van zorg naar ondersteuning faciliteert, van kwaliteit van zorg naar kwaliteit van leven en van louter individuele ondersteuning naar ondersteuning gericht op inclusie en gedragenheid van ondersteuning in de samenleving.